Það bjargar því sem bjargað verður að mér var að áskotnast ljósritabunki með fornu efni: hjartakrossgátunni úr Þjóðviljanum, blessuð sé minning hans. Ég get því svalað hömlulausri krossgátufíkn minni sæmilega um helgina. Hún blossaði upp í sumar eftir margra mánaða eða ára hlé og ekkert lát er á. Ég forðaðist lengi vel að kynna mér skrýtnu krossgátuna í sunnudagsmogganum því ég sá fram á að ég gæti aldrei látið hana vera ef ég lenti einu sinni í klónum á henni - en ágæt frænka mín kom mér á bragðið og síðan varð ekki aftur snúið. Þannig að núna um helgina get ég bæði hlakkað til sunnudagskrossgátunnar og bunkans af hjartagátunni. Þetta verður sennilega ágætis helgi þrátt fyrir allt.