Nú er blogspot endanlega að tapa sér. Ég ætlaði að laga færsluna fyrir neðan þar sem ég virðist hafa klúðrað einhverju fáránlegu táknadóti í henni, en undarlegustu hlutir gerast og mér er ekki hleypt inn í þessa færslu til að laga hana. Set hana aftur hérna inn til bráðabirgða, svo kemur í ljós hvort mér tekst að laga hitt einhvern tíma seinna:

-----

Jæja, loksins er ég upprisin í bloggheimum eftir alltof langan bloggdauða – ekki í fyrsta skipti. Kannski hefði ég átt að geyma upprisuna fram á páskadag í þetta skipti? En ég gæti auðvitað feikað bloggkrossfestingu á morgun og risið enn og aftur upp á páskadag. Eða eitthvað.

Ætli ég þurfi ekki að gefa einhverjar skýringar á fjarvistinni. Sko: Fyrst datt ég út í smátíma því það var svo óheyrilega mikið að gera – og ég er ekki sítengd netinu (því miður). Síðan eipaði síminn hjá mér gjörsamlega (og nettengingin með) – hann var meira og minna dauður í nokkra daga – samt ekki alltaf, þetta var óheyrilega skrýtið. Á endanum kom kom ég mér til að hringja í bilanir. (En írónískt: Hvað gerir maður þegar síminn bilar? Jú, maður hringir!) En þá var síminn í lagi og maðurinn sem ég talaði við hafði ekki hugmynd um hvað hafði verið að.

Þegar öllu þessu var lokið var liðinn ansi langur tími – og þegar maður er fallinn í bloggdá getur verið ótrúlega erfitt að lifna við. En ég var með afskaplega gott plan. Það var nefnilega farið að líða að því að ég brygði mér í foreldrahús norður á Akureyri og þar er netið sítengt. Þannig að ég hugsaði með mér að það yrði bara að hafa það þótt ég bloggaði ekkert um stund, ég yrði þeim mun duglegri þegar norður væri komið.

Planið klúðraðist. Nettengingin í Suðurbyggðinni reyndist dáin þegar þangað var komið. Þá kom að plani B: fara á
Amtsbókasafnið og komast á netið þar. En alltaf þegar ég reyndi héngu einhver börn í öllum tiltækum tölvum. Þannig að þessi góðu áform mín runnu gjörsamlega út í sandinn. En þar með var hörmungum mínum ekki lokið því það gekk ekki svo glatt að komast suður aftur. Ég ætlaði í gær eða fyrradag en helv… okurfargjöldin hjá
andsk… flugfélaginu héldu mér í gíslingu þangað til í dag.

En ég lét það sko verða eitt af fyrstu verkum mínum að setjast við tölvuna. Eftir að ég var búin að vökva kryddjurtirnar og salatið og tómatplönturnar og það allt sem ég reyndi að sá fyrir nokkru síðan, að því er virðist með ágætis árangi, þetta dafnar ágætlega í eldhúsglugganum hjá mér – a.m.k. enn sem komið er. Var hrædd um að þetta yrði allt skrælnað og ómögulegt þegar ég kæmi aftur, en jurtirnar virðast hafa lifað fjarveruna af – og rósmarínið er meira að segja farið að gægjast upp úr moldinni. Ég sem var farin að halda að það væri steindautt, allt hitt var farið að spretta svo ágætlega en rósmarínið lét ekki sjá sig. En það er greinilega lengi von á einum.

Jæja, það er spurning hvað ég á að gera núna. Möguleikarnir eru m.a.: 1) þurrka af, skúra o.þ.h., 2) vinna, t.d. lesa prófarkir eða fara yfir ritgerðir eða heimaverkefni o.fl., 3) slá þessu öllu upp í kæruleysi og fara niður í bæ að fá mér gott kaffi og slæpast.

Hmmm, erfitt val.