Frábært! Hanna vinkona mín er byrjuð að blogga. Það á ábyggilega eftir að koma sitthvað skemmtilegt út úr því.

Æ, hvað ég er andlaus í dag. Kannski ekki skrýtið, því ég er að lesa yfir afspyrnu langt og leiðinlegt frumvarp. Það gengur ógurlega hægt, enda finnst mér miklu skemmtilegra að horfa út um gluggann á fallegu jólaljósin í trjánum á Austurvelli.

Orð dagsins:
hjúkrunarsjúklingur!
Ó, já, „heilbrigðisgeiraorðfærinu“ tekst alltaf að gleðja mann!

Nú er ég alveg ringluð! Hjörtur segir að það sé steikt hvernig ég nái að skrifa eins og ég tali – og ég veit ekkert hvað hann meinar! Ég er reyndar vön alls konar kommentum um það hvernig ég tala, en engin þeirra geta mögulega átt við hér. Einu sinni fékk ég reglulega að heyra hvað ég væri smámælt (eins og ég hafi ekki vitað af því) en eftir því sem ég varð eldri varð fólki smám saman sama um það. Eða hætti að láta á nokkru bera. Liðu svo nokkur ár. Þá urðu umskipti nokkur í lífi mínu, háskólanám var hafið, og um leið flutt suður yfir heiðar. Í þessu nýja umhverfi virtist norðlenskur framburður stöðugt koma fólki á óvart, allavega hefur hann jafnoft verðið gerður að umtalsefni síðustu árin og smámælið á æskuárum mínum. En hvorugt smitast yfir í ritað mál svo ég viti. Og mér tekst ekki að analýsera sjálfa mig nógu vel til að gera mér grein fyrir því hvernig ég tala (og hvernig ég skrifa þar af leiðandi, samkvæmt Hirti). Á ég að vera í tilvistarkreppu núna?!

P.S. Umfjöllun um Bráðavaktina bíður betri tíma.
P.P.S. Nú er loksins aftur komið kommentakerfi hérna á síðuna.

Tímaskynið virðist vera í rúst hjá mér. Ekki nóg með að mér finnist alltaf vera föstudagur eins og fram hefur komið heldur er ég líka komin á það stig að mér finnst næstum allt vera nýskeð. Í fyrradag fór ég til dæmis í klippingu. Reyndar vissi ég alveg að það var orðinn óratími síðan síðast, og ég var búin að vera á leiðinni býsna lengi. En ég hafði ekki gert mér grein fyrir því að sú staðreynd ég hafði síðast farið í klippingu í nóvember í fyrra þýddi að heilt ár var liðið. Úff! Mér finnst þetta mjög alvarlegt fullorðinseinkenni. Hvað er til ráða?

Það er kominn föstudagur – einu sinni enn! Mér finnst næstum því alltaf vera föstudagur, alla vega annan hvern dag! Af hverju líður tíminn svona hratt?

Kristbjörn segir að ég haldi að hann vilji skrifa BA-ritgerð um blogg. Hann hefur augljóslega ekki hugsað út í að ýmsu er hægt að halda fram en halda jafnframt allt annað. Eitt lítið atviksorð getur skipt miklu máli! (Meira að segja í bókstaflegum skilningi orðasambandsins „að skipta máli“!)
;)

Gullkorn dagsins:
„Haffær ökutæki á hjólum fyrir láð og lög.“

Kristbjörn langar að skrifa BA-ritgerð í félagsfræði um blogg. Það er góð hugmynd, og ég sé ekki af hverju sú lítilfjörlega staðreynd að hann hefur ekki stundað nám í þeirri grein fram til þessa ætti að koma í veg fyrir að henni verði hrundið í framkvæmd. Legg til að Kristbjörn drífi sig í félagsfræðina hið fyrsta!

Mæli eindregið með bréfi Uppsalabloggarans til Wittgensteins, og lýsi yfir fullum stuðningi við bréfritara í viðureigninni við leiðbeinandann og konurnar á Skattekontoret og allar aðrar manneskjur sem settar voru í heiminn til að ergja annað fólk og flækja líf þeirra. Annars virðist ferðin á Skattekontoret hafa gengið framar vonum – Þórdís, heldurðu að tæknin sem þú segist vera farin að beita virki líka á Íslandi? Ef svo er væri ég alveg til í að fá námskeið í henni. Ég er næstum því farin að forðast að leita upplýsinga um ýmis praktísk mál, því manneskjur sem ættu að veita öðrum slíkar upplýsingar virðast ótrúlega oft vera tölvur í dulargervi: maður fær ekkert að vita nema maður setji beiðnina fram á hárréttu formi (reglurnar um hið hárrétta form eru þó leyndarmál), og takist manni að komast fram hjá þeirri hindrun er engu svarað nema nákvæmlega því sem spurt var um. Síðar kemur kannski í ljós að maður hefði þurft að vita eitthvað fleira – en gat bara ekki spurt, því maður vissi ekki hvað maður þurfti að vita, og fékk þar af leiðandi ekki að vita neitt, og neyddist þess vegna til að gera sér enn fleiri ferðir en ella á leiðinlegar skrifstofur í ömurlegum erindagjörðum ... Auk þess virðist gagnabankinn í þessum manntölvum ekki endilega samtengdur, því spyrji maður tvær er engan veginn sjálfgefið að maður fái sömu svör.

Almáttugur, hvað ég er bitur í dag!!! Er ekki einu sinni komin að leiðbeinandamálunum. Þórdís, auðvitað áttu að taka meira mark á sjálfri þér en leiðbeinandanum. Æ, æ, ég vil ekki einu sinni hugsa til þess að ég þurfi einhvern tíma að finna mér einhvern leiðbeinanda – þ.e. ef mér tekst einhvern tíma að komast að því um hvað mig langar að skrifa MA-ritgerð. Kannski ég ætti að reyna að beita Wittgenstein-aðferðinni. Er kannski ekki alveg nógu spennt fyrir fjallakofa í afskekktum dal í Noregi, en gæti kannski fundið eitthvert tilbrigði við stefið. Verst að ég þyrfti sennilega að fá mér tímavél í leiðinni.

Af annars konar lögum: Þegar ég frétti að Madonna myndi syngja titillagið í nýju Bond-myndinni varð ég óheyrilega glöð. En nú er ég búin að heyra lagið og finnst það fullkomlega misheppnað. Eins gott að sama máli gegni ekki um myndina.

Í lagasafninu má rekast á ýmislegt skrýtið og skemmtilegt, til dæmis var ég að komast að því að í gildi eru lög um ostrurækt sem voru sett árið 1939! Alltaf er maður að uppgötva eitthvað nýtt! Meðal fleiri skemmtilegra lagaheit eru lög um köfun, nr. 31/1996, og lög um áveitu á Flóann, nr. 68/1917. Lagasafnið í stafrófsröð er annars að finna hér, vanti einhvern eitthvað að lesa.

Gat engan veginn ákveðið hvort ég ætti að fara á danska mynd í bíó eða horfa á Bond á vídeói, þannig að ég gerði einfaldlega hvort tveggja. Fór í bíó klukkan sex og kom svo við á vídeóleigu á leiðinni heim. Fannst þetta fyrst „alveg brilljant lausn“, en kannski hefði ég betur gert eitthvað annað, eftir á að hyggja. Þótt það væri gaman að heyra dönsku olli myndin sem ég sá í bíóinu nefnilega vonbrigðum. Sú hét Anja & Viktor og fjallaði um samnefnd skötuhjú sem voru par við upphaf myndarinnar, síðan kom hitt og þetta uppá, en að lokum náðu þau aftur saman. Sem meikaði alls engan sens, þar sem maður sá ekki að þau ættu saman að neinu leyti. Nema reyndar voru þau bæði heimsk og leiðinleg. Það áttu þau vissulega sameiginlegt. En það hefði samt verið til mikilla bóta að klippa nokkrar mínútur aftan af myndinni. Og hverjum datt í hug að nota slow motion þegar Viktor hljóp til móts við Önju þegar hún birtist í flugstöðvardyrunum (eftir að hafa hætt við að fara í burtu)?! Æi. Það á ekki að gera manni þetta.

Þetta virðist vera dagur illa valinna kvikmynda hjá mér. Á vídeóleigunni tók ég Diamonds are forever. Það voru mistök, sem sést kannski best af því að vídeóið mitt ákvað að hafa sjálfstæðan vilja og reyna að hafna spólunni – í miðri mynd stoppaði tækið semsé af sjálfsdáðum og ældi henni út úr sér. Merkilegt. Ég kom ekki nálægt einum einasta takka á tækinu sjálfu eða fjarstýringunni, og sé því enga aðra skýringu en þá að tækinu hafi ekki líkað myndin. Enda horfði ég á From Russia with Love í gær, sem er mjög ofarlega á listanum yfir uppáhalds-Bond-myndirnar mínar, ef ekki í efsta sæti, þannig að samanburðurinn var „demöntunum“ mjög óhagstæður. Þetta hlýtur að vera langsamlega versta Connery-Bond-myndin, enda var Connery eiginlega hættur þegar hér var komið sögu og George Lazenby búinn að leika Bond í fyrsta og síðasta sinn. Connery hefði betur sagt „never again“ og staðið við það

Kannski ég láti sjónvarpið um að hafa ofan af fyrir mér annað kvöld. Þótt ég hafi margt við Bráðavaktina að athuga í vetur er ennþá fjarri því að ég geti hugsað mér að missa úr þátt. Það hafa áður komið djúpar lægðir í Bráðavaktinni þannig að ég held enn í vonina um að gallarnir á þessari seríu séu tímabundið klúður.

Ég hlakka svooooo til þegar James Bond kemur í bíó. (Og Harry Potter. Og Hringadróttinssaga. Af hverju gerist alltaf allt í einu (eða næstum því)?) Horfði á eina gamla Bond-mynd í gær og aðra fyrir örfáum dögum til að hita upp fyrir nýju myndina, og nú er spurningin: Á ég að fara einu sinni enn út á vídeóleigu í kvöld og ná mér í Bond, eða á ég að drífa mig í bíó, á einhverja af dönsku myndunum í Regnboganum? Það er úr vöndu að ráða.

Einhver var að halda því fram að það séu bara fimm vikur til jóla. Ég neita að trúa því! Tíminn getur ekki liðið svona hratt!

Til hamingju með styrkinn, Þórdís. :)

Tilvitnun dagsins:
„Með eignaleigu er átt við leigustarfsemi með lausafé eða fasteignir þar sem leigusali selur leigutaka hið leigða gegn umsömdu leigugjaldi í tiltekinn lágmarksleigutíma.“
Finnst ykkur þetta ekki fróðlegt? Og laglega orðað?

Mér leiðist. :(

Stefán er búinn að ljóstra upp um rafmagnsleysisáformin miklu! Það verður greinilega að skipta yfir í plan B. Annars er merkileg tilviljun að þegar ég sá þessi skrif hans var ég nýkomin úr hádegismat, sem er í sjálfu sér ekki í frásögur færandi, en það markverða er þetta: Einhverra hluta vegna hafði Laxárdeilan borist í tal, einkum ákveðinn atburður sem gerðist í ágúst 1970, semsé þegar stíflan í Miðkvísl var sprengd. Þar var margt fólk að verki, en sennilega fátt sem ég hef engin ættartengsl við. Látið verður ósagt hvort af því megi draga einhverja ályktun um framtíðina, sjálfa mig og rafmagnstengd efni.

Lengi hefur staðið til að fjölga á tenglalistanum. Kristbjörn skrifaði mér fyrir fjöldamörgum vikum og kvartaði yfir því að vera ekki þar – fyrirgefðu, Kristbjörn, ég veit að það er ljótt að skilja útundan! Það var ekki viljandi og lengi hafa úrbætur verið í vændum. Þær hafa vissulega dregist úr hömlu, en nú hefur Kristbirni loksins verið bætt þarna við ásamt fleiri góðum mönnum. Ég hef samt ábyggilega gleymt einhverjum, en úr því verður þá bara bætt síðar

Ég fiktaði líka agnarlítið í templeitinu, en ekki nógu mikið. Ég ætlaði nefnilega að víxla dálkunum, þannig að bloggið sjálft yrði vinstra megin og tengladálkurinn hægra megin, en það mistókst fullkomlega; tenglarnir lentu alltaf fyrir neðan. Það var ég ekki ánægð með. Þeir sem geta frætt mig um hvað klikkaði mega alveg senda mér póst

Ljósleiðaraserían er komin á tréð við Landssímahúsið! Þótt ég sé ekki hlynnt ótímabærum jólaljósum gleðst ég yfir þessu því þetta stóra, staka tré verður svo ótrúlega fallegt. Þegar ég sá það í allra fyrsta skipti kom ég mér ekki úr sporunum um stund heldur stóð niðurnegld, horfði heilluð á og hugsaði með mér: Ef þetta tré væri í skógi, þá væri það ævintýraskógur!

Eiginlega er mikil ljósahátíð þessa dagana. Í gærkvöld fór ég í stjörnuskoðunina uppi í Elliðaárdal – það var mjög gaman. Hvernig væri að taka rafmagnið af bænum eitthvert af þessum stjörnubjörtu kvöldum?

Áðan sá ég hund út um gluggann (í fylgd tveggja lögreglumanna) sem var látinn hnusa af blómabeðunum á Austurvelli. Ætli þetta sé gert reglulega?

Prentvilla dagsins (er greinilega að verða fastur liður):
„Hjálagt er svar ...ráðherra við fyrirspurn frá Örlygi Hefli Jónssyni ..."!

Prentvilla dagsins:
Heildbrigðisþjónusta.

Í gær var ég lasin. Með leiðinda magakveisu og vorkenndi sjálfri mér óheyrilega, enda var ég handónýt frá því um nóttina og langt fram eftir degi. Sem betur var Svansý svo góð að færa mér kók og hlaupbangsa (sem sagt sykur) seinnipartinn. Venjulega finnst mér kók ógeðslegasti drykkur í heimi, en þegar maður fær í magann er fátt sem dugar betur. Mér fór líka að skána upp úr þessu og var nógu hress til að mæta í vinnuna í morgun. En nú eru smám saman að rifjast upp fyrir mér ótal hlutir sem ég átti að gera í gær, en urðu algjörlega útundan – af eðlilegum orsökum reyndar, en ég hafði ekki einusinni rænu á að láta vita af töfunum. Æi.

Undarlegt. Framboð Samfylkingarinnar í öðru Reykjavíkurkjördæminu verður eiginlega Þjóðvaki! Allavega efstu sætin. Jóhanna lenti í öðru sæti í prófkjörinu, Ásta Ragnheiður í fjórða og Mörður í sjötta – sem þýðir að þau verða í þremur efstu sætunum í öðru kjördæminu. Sem sagt Þjóðvaki. Merkilegt.

Fögnuður og gleði!!! Núna blasir Óríon við út um svefnherbergisgluggann hjá mér! Hann er ekkert smá flottur!

Áðan gekk ég meðfram Ægissíðunni, góndi upp í himininn og óskaði þess að það yrði rafmagnslaust svo maður sæi stjörnurnar og norðurljósin almennilega. Eða að ég væri komin langt, langt í burtu, eitthvað þar sem engin ljósamengun byrgði manni sýn. Hvenær fer Óríon annars að láta sjá sig? Ég bíð eftir Óríon!

Þessi helgi er sú fyrsta í óratíma sem leyfir mér að sofa rækilega út og slappa af – þ.e. án nokkurs samviskubits. Engin vinna, engin aukaverkefni, bara eintóm rólegheit. Þegar ég kom mér á fætur í dag (eftir langan og góðan svefn) íhugaði ég um stund að sýna nú dug (þó varla djörfung og hug), taka rækilega til og skúra jafnvel gólfin. En eitt er að langa til að gólfin séu nýskúruð, annað að nenna að skúra. Þannig að ég fór á þvæling um bæinn, á kaffihús, annað kaffihús og enn annað kaffihús. Ákaflega ljúft.

Kærar þakkir fyrir bloggið frá í gær, Bjarni. Lýsingin á útsýninu er dásamleg og eykur enn á löngunina til að koma aftur upp á S12. Ég hef auðvitað reynt að vinna að því að koma öllum þar í skilning um að ég hljóti að vera ómissandi – svo kemur í ljós hvort það á eftir að skila einhverju! ;)

Eiginlega ætlaði ég ekki að kjósa í prófkjöri Samfylkingarinnar. Í gær komst ég samt að því að mér væri ekki nógu sama um úrslitin, þannig að ég dreif mig á kjörstað í dag. Eftir drjúga bið í langri röð komst ég loksins að en þegar ég sagði starfsmanninum hvað ég héti fékk ég spurninguna: „Ertu búin að fylla út inntökubeiðni?“
„Ha?!“ svaraði ég – í tóni sem átti að gefa undrun til kynna og kannski líka hneykslun á því að smalanirnar væru svo miklar að starfsmennirnir gerðu ekki ráð fyrir því að þeir sem kæmu að kjósa væru á félagaskrá fyrir.
„Ja, þú ert ekki á kjörskrá,“ var svarið sem kom þá.
Ég upplýsti manninn um að ég hefði gengið í Alþýðubandalagið fyrir áratug og það hefði dugað til að ég fengi sendan kjörseðil í prófkjörinu fyrir borgarstjórnarkosningarnar í vor (kaus samt ekki) og Evrópukosningunni um daginn (kaus ekki heldur).
„Ó,“ sagði hann. „Ja, þetta er búið að gerast nokkrum sinnum í dag.“
Merkilegar kjörskrár sem þessi flokkur er með í gangi. Fólki eru sendir kjörseðlar þegar það hefur ekki áhuga á að vera með, en þegar maður gerir sér sérstaka ferð á kjörstað er kjörskráin allt í einu öðruvísi. Ég lét mig hafa það að fylla út sérstaka inngöngubeiðni (mér til lítillar ánægju) svo ég gæti kosið þá sem ég vildi – og kosið ekki þá sem ég vildi ekki, sem mér fannst ekki síður mikilvægt!

P.S. Prófkjörsorðabókin hans Marðar er brilljant!

Líf mitt er púsluspil. Eiginlega skipti ég svo oft um vinnu að mér er næstum hætt að finnast frásagnarvert þegar það gerist. Frekar vön að púsla saman tveimur mánuðum á einum stað, þremur á öðrum og svo framvegis. Annars var ég búin að vera fimm mánuði hjá Eddu sem er næstum því persónulegt met. Fyrst var ég reyndar bara ráðin í þrjá mánuði, svo var tvisvar framlengt um mánuð, en seinni framlengingin rann út um síðustu mánaðamót. Þá hafði Erna vistaskipti einu sinni enn (einu sinni las ég bók sem heitir Vala hefur vistaskipti, sem er stuðlað og þar af leiðandi mun flottari setning – ég ætla samt ekki að skipta um nafn til að fella það að þessu orði (vistaskipti) sem er svo einkennandi fyrir líf mitt). Í vor vann ég hjá þinginu og var svo heppin að það vantaði aftur afleysingamanneskju í skjalalesturinn núna – fram að áramótum. Hvað svo verður veit nú enginn, vandi er um slíkt að spá ... Svona er að vera nútíma farandverkamaður.
En það er sem sagt vika síðan ég fór aftur að vinna hjá skjaladeild nefndasviðs Alþingis, og sit þar nú, með þetta fína útsýni yfir Austurvöll; þinghúsið og dómkirkjan blasa við út um gluggann hjá mér. Ætti ég kannski að setja mér það markmið að vera aðeins á vinnustöðum með góðu útsýni hér eftir?! Í Eddu horfði ég yfir Laugardalinn og sundin blá, Akrafjall, Skarðsheiði og Esjan blöstu við – og síðastnefnda fjallið varð næstum því fallegt þegar maður sá svona vítt og breitt allt um kring.
Eiginlega væri efst á óskalistanum að geta blandað þessum tveimur vinnustöðum saman: Viðfangsefnunum hjá Eddu, starfsandanum hjá þinginu og samstarfsfólki af báðum stöðum. Hvernig ætli ég geti möndlað það?

Nei, Þórdís! Vara-yfirbloggari Íslendinga má ekki hætta að blogga! Það er bara bannað! Hver á þá að lífga upp á tilveru okkar hinna með því að hafa forgöngu um Múmínálfablogg og ótalmargt fleira skemmtilegt.
P.S. Ég tók tvær Múmínálfabækur á bókasafninu í gær, Örlaganóttina og Eyjuna hans Múmínpabba. Fleiri voru ekki inni – ætli það sé Múmínvakningin í bloggheimum sem veldur?

Já, Ármann, hið ágæta orð eipa er í nýju orðabókinni. :)