Kiljan og konurnar og viðbrögðin og fleira

Í gær birtist grein í Fréttatímanum (bls. 31) þar sem hópur áhugafólks um bókmenntir og jafnrétti gagnrýnir kynjahlutfallið í sjónvarpsþættinum Kiljunni. Ég er meðal þeirra 27 sem undir greinina skrifa.

Ýmiss konar umræður spunnust fljótt af greininni. Til dæmis svaraði Egill Helgason greininni fljótt með blöndu af afneitun, réttlætingu, rangtúlkun og útúrsnúningum og stór hluti af kommentunum við pistilinn var af sama meiði. Þótt ég hafi fram að þessu reynt að forðast kommentakerfið á Eyjunni gengu viðbrögðin við rökstuddum og málefnalegum ábendingum svo fram af mér að ég lét mig hafa það að skrá mig inn á Eyjuna og tjá mig tvisvar (hér og hér).

Kristín Parísardama fjallar vel um hluta af viðbrögðum Egils á bloggsíðunni sinni og ég ætlaði að fara að skrifa komment þar þegar mér datt í hug að endurlífga þessa síðu frekar.

Það kemur kannski ekki beinlínis á óvart að Egill geti ekki tekið gagnrýni, það hefur margoft sést gegnum tíðina, en svör hans hljóta samt að fara að nálgast einhvers konar met í afneitun og einbeittu skilningsleysi.

Hluti af viðbrögðum Egils er að fara fram á að við sem höfum gagnrýnt hann tilgreinum einstakar konur sem við teljum útilokaðar. Þessi krafa er enn ein tilraun til að drepa umræðunni á dreif. Vandinn er almennari og víðtækari en svo að það sé einhver lausn að telja upp nöfn. Það væri hægt að velta upp mörgum atriðum í þessu sambandi en í bili ætla ég að láta mér nægja að benda á tvö umhugsunarefni.

Eitt umhugsunarefnið gæti t.d. verið hvort þröskuldurinn er lægri fyrir karla en konur. Ég held að öllum væri hollt að íhuga stundum þegar karl sést eða er tekinn til umfjöllunar í sjónvarpi og víðar hvort það sama hefði gerst ef viðkomandi væri kona. Í framhaldinu mætti þá íhuga hvort það séu kannski ýmsar konur utan sjóndeildarhringsins sem mættu alveg vera í augsýn.

Annað umhugsunarefni eru þau efnissvið sem eru valin til umfjöllunar. Eftir kirkjugarðsinnslögin með Guðjóni Friðrikssyni hefði t.d. kannski verið upplagt að hugsa eitthvað á þessa leið: Jæja, þarna komu nú fjölmargir karlar við sögu, er ekki upplagt að gera eitthvað næst þar sem meira ber á konum?

Einn af mörgum möguleikum til þess gæti verið að fara á almenningsbókasöfn og tala bæði við starfsfólkið og gestina um bókasöfnin, hvernig þau eru notuð, lestrarvenjur o.s.frv. Þar yrði enginn vandi að finna konur.

Ekki endilega dáin ...

Ég hætti aldrei formlega að blogga, þessi síða lognaðist bara einhvern veginn út af og síðan er óvart liðið hátt á þriðja ár. Nú er spurning hvort það er kominn tími til að snúa við blaðinu. a.m.k. um stundarsakir. Verst að Haloscan hefur lagt upp laupana og ég kann ekki við kommentakerfið sem tók við af því. Sennilega væri skást úr þessu að taka upp innbyggða kommentakerfið í Blogger, sérstaklega ef það er hægt að koma gömlu kommentunum þangað inn.

Hjólavesen

Fyrir tveimur vikum fékk ég hjólið mitt úr viðgerð eftir alllanga bið - mér til mikillar gleði.

Gleðin varð ekki nógu langvinn því fyrir viku sprakk á hjólinu að aftan. Sem betur fer fékk ég snarlega gert við það og þóttist hafa himin höndum tekið á ný.

Á mánudaginn sprakk aftur að aftan.

Eins og nærri má geta er ég ekki fyllilega sátt við þetta. Vægast sagt.

Hávaðamengun

Þegar fólk heldur partí og stillir græjurnar svo hátt frameftir nóttu að allt hverfið heyri örugglega, þá væri kannski lágmarks tillitssemi að spila almennilega tónlist. Ekki nauðganir Björgvins Halldórssonar á gömlum lögum þar sem meira að segja Í fjarlægð breytist í lyftutónlist.

Ferðast í bókum

Ég er full af ferðaþrá en kemst lítið frá Reykjavík á næstunni. Verð að láta nægja að ferðast í huganum.

Undir þessum kringumstæðum (og ótalmörgum öðrum) eru bækur fyrirtaks hjálpargögn.

Margt verra en að lesa vegaljóð Ingunnar Snædal og 101 Ísland eftir Pál Ásgeir í bland. (Þessar tvær bækur eiga reyndar glettilega margt sameiginlegt, þrátt fyrir að falla bara óbeint í sama flokk: huglægar hringleiðir með topptíulistum.) Svo er upplagt að bæta Fjallvegum í Reykjavík við til að gefa nýja sýn á nánasta umhverfið.

Flottar ferðahandbækur, hver á sinn hátt.

Skæri

Um þessar mundir stunda ég það töluvert að ráðast á eitthvað með skærum. Hártoppinn í gærkvöld, böndin á bolnum mínum í dag ...

Hvað verður það næst? Þróunin gæti orðið ógnvænleg.

Annars er ég ekkert sérlega ofbeldishneigð. Þótt ég hafi næstum hjólað niður svartan kött um daginn var það óviljandi og þar að auki kettinum að kenna.

Eurovision á sænsku

Ég hef saknað norrænu umræðuþáttanna um Eurovision óumræðilega. Íslensku þættirnir fullnægðu ekki þörfum mínum fyrir vitsmunalega umræðu um keppnina. En þetta bjargaðist allt í gær - gleði mín var ómæld þegar ég uppgötvaði að á heimasíðu sænska ríkissjónvarpsins er hægt að horfa á þættina sem þar voru gerðir - og þeir eru eiginlega alveg eins og gömlu samnorrænu þættirnir nema núna eru það nokkrir Svíar sem spjalla saman - og líka Thomas Lundin. (Hér er fyrsti þátturinn og hinir þrír eru þarna á sama svæði.)

Ég held með belgíska laginu í kvöld. Mér finnst það skemmtilega krúttlegt.

P.S. kl. 20.22: Af lögunum sem keppa í kvöld finnst mér lögin frá Írlandi, Bosníu-Hersegóvínu og Finnlandi líka skemmtileg. Afgangurinn er mis-skelfilegur.

Margprjónaða peysan

Í fyrradag var ég búin að prjóna rúmlega hálfa lopapeysuermi og bolinn upp að handvegi.

Sama dag rakti ég upp ermina því ég hafði klúðrað útaukningunni.

Í gær rakti ég upp allan bolinn því ég var með alltof margar lykkjur á prjóninum.

Það verður spennandi að sjá hvað mér tekst að prjóna sömu peysuna oft áður en yfir lýkur.

... og silfurbláan Eyjafjallatind ...

Jökullinn var fagur, veðrið var frábært og ferðin gekk að öllu leyti fullkomlega.

Tvær sprungur urðu á vegi okkar en þær hljóðuðu ekki neitt, enda kannski ekki dauðadjúpar þótt önnur væri drjúg. Við höfðum bara lausleg kynni af þeim: leiðsögumaðurinn lenti með löppina upp að mjöðm í annarri og barmurinn gaf sig þegar Álfhildur klofaði yfir hina en einhvern veginn tókst henni að detta aftur fyrir sig og lenda sitjandi á bakkanum hinum megin. Svo klofaði hún bara yfir aftur eða tók létt stökk eins og við hin. Úr því að svona vel fór var þetta bara skemmtilegt ævintýri og ágætis áminning um að við værum á jökli en ekki bara að ganga á eitthvert fjall í snjó. (Og við vorum auðvitað vandlega bundin í línu, þannig að það hefði aldrei farið illa.)

Við höfðum fínasta útsýni á leiðinni upp, horfðum á 'landið fagurt og frítt og fannhvíta jöklanna tinda' en undireins og við komum á tindinn skall á hrímþoka þannig að hár og augnhár á sumum hélaði. Auðvitað hefði verið gaman að sjá norður yfir en þetta jók samt skemmtilega á ævintýrablæinn.

Svo birti aftur á leiðinni niður.

Og þegar göngunni var að ljúka heyrðist í lóu. Ég held að hún hafi ekki sagt okkur til neinna synda.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
P.S. Smávegis tölulegar upplýsingar:

• Gangan frá Seljavöllum á Hámund, hæsta tind Eyjafjallajökuls, tók sex tíma og korter.
• Hækkunin var meira en 1600 m (frá um 50 m.y.s. í 1666 m.y.s.).
• Við vorum fest í línuna eftir um þriggja tíma göngu, í um 900 m hæð ef ég man rétt
• Á toppnum vorum við í um þrjú korter, borðuðum nesti í hrímþoku á Hámundi og gengum svo á Guðnastein.
• Gangan niður tók svo um tvo tíma og fjörutíu mínútur.

Fornmaður?

Í gær hafði ég öxi í hönd og lét ófriðlega.

(Þar sem ég er rúðustrikuð skal tekið fram að síðasti parturinn er lygi af bókmenntalegri nauðsyn.)

Misjöfn verða morgunverkin

Á morgun verður haldið á Eyjafjallajökul. Tilhugsunin um einn hluta ferðarinnar er svolítið uggvænleg: nauðsyn þess að vakna upp úr klukkan sex. Það verður töluverð tilbreyting frá hefðbundnum laugardögum þegar morgunverkin felast helst í svefni.

Ung í eyra

You are about 20 years old

The teen repellent will no longer foil you, but you can still hear some pretty high tones. The highest pitched ultrasonic mosquito ringtone that I can hear is 16.7kHz

Find out which ultrasonic ringtones you can hear!

Skundi

Þegar gönguhópurinn minn var stofnaður tók drjúga stund að finna hentugt heiti en á endanum var kosið milli nafnanna Gangvirkið og Skundi. Valið var erfitt þangað til bókmenntanördinn gerði sér ljóst að valið stæði milli Ólafs Jóhanns Sigurðssonar og Enid Blyton. Sem betur fer höfðu aðrir í hópnum svipaðan smekk og einróma sátt náðist um Skunda.

Hvur rækallinn röndóttur

Tilhugsunin um röndótta þemadagnn var lengi erfið því ég á nákvæmlega ekkert röndótt. Á endanum blasti lausnin þó við - og hún var einlit. Í dag er ég ein rauð rönd.

Tæknileg framleiðsla

"... hluti mannslíkama sem er einangraður frá honum eða framleiddur á annan hátt með tæknilegri aðferð ..."

Hafnir á vegum?

"Jafnsetning hafnanna felur í sér að þær séu svipað á vegi staddar hvað það varðar að uppfylla staðalkröfur."

Spurt og svarað

Hvað er eiginlega málið með nánustu ættingja mína og spurningakeppnir? Hvaða árátta er eiginlega í gangi þannig að þetta fólk getur ekki látið sér nægja að sitja heima hjá sér og spila Trivial eins og eðlilegar manneskjur?

Arna (sem er svo mikil náfrænka mín að hún er eiginlega miklu meira) er nýbúin að brillera í Gettu betur og var bara hársbreidd frá sigri í úrslitunum. Og rétt í þessu var Siggi bróðir minn í úrslitum í spurningakeppni fjölmiðlanna - og stóð sig með miklum ágætum þótt hitt liðið ynni samt.

Ætli það sé hægt að spá fyrir um gengi pabba í Útsvari út frá þessu?

Málsháttarklúður

Varúð! Þessi bloggfærsla er tuð af sama tagi og bréf frá "konu í Vesturbænum".

Það er alkunna að málshátturinn er mikilvægasti parturinn af páskaegginu. Mörg síðustu ár hef ég þrjóskast við að kaupa Nóa-Síríus-egg þótt mér finnist súkkulaðið í þeim ekkert gott, bara vegna þess að í þeim hafa allavega verið alvöru málshættir, ólíkt heimatilbúna kjaftæðinu sem hefur t.d. verið í Mónu-eggjunum.

Núna ákvað ég hins vegar að breyta til. Eiginlega langaði mig í egg úr dökku súkkulaði en leit að slíku fyrirbæri bar engan árangur. Á endanum ákvað ég að taka sjensinn á Freyju-eggi og braut það með tilhlökkun um hádegisbil í dag. Vonbrigðin voru ómæld þegar í ljós kom eitthvert mesta bull sem ég hef nokkurn tíma heyrt. Hinn svokallaði málsháttur reyndist hljóða svo:

"Betri er lítill fiskur en tómur fiskur."

Ég velti því fyrir mér smástund um hvort "tómur" væri þarna í merkingunni "eintómur" og merkingin væri þá að þótt fiskur væri góður væri samt betra að fá bara smávegis af honum en að troða sig út. Hér væri því boðuð hófsemi. Eða hvort fiskur ætti að hafa trúarlegar vísanir, og þetta væri þá tilraun til að innprenta manni að lítil trú væri betri en annaðhvort innantóm trú eða ofsatrú. (Sjálfri finnst mér eigið trúleysi alveg ágætt, takk fyrir.)

Svo áttaði ég mig á því að málshátturinn hafði bara brenglast og þarna hefði átt að standa "betri er lítill fiskur en tómur diskur."

Fávitar.

Hattífatti

Ég vissi að ég væri skrýtin - en er þetta ekki einum of?

	Hvem er du i Mummidalen?
	Mitt resultat: Hattifnatt Du er Hattifnatt! Du er merkelig du!
	Ta denne quizen på Start.no

Erna öfugsnúna?

Í morgun fór ég í vinnuna í grænu pilsi og með eitthvað svart sem trefil en kom áðan heim með svart sjal bundið um neðripartinn og með grænt fyrrverandi pils um hálsinn.

Lærdómur dagsins: Þegar fötin reynast í tætlum er gott að eiga stóra klúta.

Misheyrn dagsins

E: Ég er að reyna að lesa lög um sértryggð skuldabréf ...
Þ: Ha - ljóð um sértryggð skuldabréf?!
E: Hmmm, kannski gengi betur að lesa þetta með ljóðrænu hugarfari ...

Það er bara eitthvað við orðalag eins og "gagnaðilar útgefanda í afleiðusamningum" sem fyllir mig löngun til að einbeita mér að einhverju öðru. Næstum hverju sem er. Og reyndar dugar orðið "afleiðusamningar" yfirleitt eitt til að afvegaleiða ráð og rænu.

Brenglað veruleikaskyn?

Síðustu daga hef ég reglulega efast um veruleikaskyn mitt. Öðru hverju hefur mér fundist ég stödd í hliðarheimi þar sem Baggalútur stjórnaði öllum fréttastofum og sú tilfinning ágerðist verulega í gær.

Það verður gott að komast úr landi um helgina, þótt það verði skammvinn sæla. Kannski ég reyni bara að týna flugmiðanum til baka.

Jólasnjór, jólasnjór ...

Það fór að snjóa á Akureyri um kvöldmatarleytið í gær, ég var að líma rauða teipið í gluggann, í húsinu er hangikjötslykt o.s.frv. þannig að nú er allt að verða eins og það á að vera.

Gleðileg jól!

Til upplýsingar

Matarlystin birtist blessunarlega aftur á fimmtudaginn. Ég var verulega fegin, enda ekki vön að vera týpan sem notar gaffalinn bara til að færa matinn fram og til baka á disknum.

Ég er komin norður, búin að skera laufabrauð, er að fara að festa upp keðjuna sem var föndruð fyrir sennilega hátt í aldarfjórðungi (er ég virkilega svo gömul?) og það er jafnvel farið að örla á jólaskapi. Snjóinn vantar að vísu enn en það stendur vonandi til bóta.

Lýst eftir lyst

Lýst er eftir matarlyst. Hún var flæmd á brott af flensuóféti fyrir viku og hefur ekki sést síðan. Skilvísir finnendur eru vinsamlegast beðnir að vísa henni veginn heim til mín.

Fjárlagasturlunin helltist yfir af fullum þunga um daginn, m.a. með afleiðingum sem sjá má á meðfylgjandi myndum (sem sýna jafnframt að fjárlagafrumvarpið er til margra hluta nytsamlegt). Tekið skal fram að þetta eru ekki jólapokar heldur fjárlagapokar og þeir eru hjartalaga vegna þess að mér þykir vænt um fjárlög íslenska ríkisins, mér þykir vænt um fjárlög íslenska ríkisins, mér þykir vænt um fjárlög íslenska ríkisins ...

Fyrir nákvæmlega ári bloggaði ég: "Er nokkuð nauðsynlegt að eiga sér líf utan vinnu?"

Ég gæti sagt eitthvað svipað núna. Það er samt ekki þess vegna sem ég hef ekkert bloggað upp á síðkastið (getur "síðkast" ekki alveg náð yfir nokkra mánuði?) - það 'skeði bara einhvern veginn fyrir mig' (þetta finnst mér skemmtilegt orðalag) að bloggið lognaðist út af. Kannski væri sniðugt að fara að blása einhverju lífi í það að nýju.

Meðalnörd

Hirðfífl

Upp á síðkastið hef ég verið á kafi í gömlum Alþingistíðindum sem er stórskemmtilegt. Af því tilefni kemur hér ein litil getraun. Hver sagði þetta og um hvern á Alþingi í janúar 1943?

"Ræða háttvirts þingmanns var furðuleg að fleiru en þessu. Það voru á henni tvær hliðar. Háttvirt deild gat að vísu haft skemmtun af henni, ef litið var á hana frá því sjónarmiði, að háttvirtur þingmaður væri að gera kúnstir frammi fyrir þingheimi, eins og ákveðnar persónur gerðu við hirðir fyrr á tímum."

Örlögunum storkað?

Ég var að kaupa sumarlegan kjól. Hlýtur ekki þar með að vera úti um sumarveðrið?

Mikið er gott hvað Morgunblaðið er duglegt að skilgreina veruleikann. Af Staksteinum í dag fræddist ég um það að blogg er "í raun og veru ekkert annað en blaðagreinar sem eru birtar á netinu og skrifaðar í svolítið öðrum stíl."

Ég hef augljóslega vaðið í villu og svíma í meira en fimm ár. Nú er spurning hvað er til ráða. Á ég að eyða þessari síðu þar sem hún fellur ekki undir skilgreiningar Moggans á bloggi? Eða á ég að senda Mogganum nokkrar af færslunum mínum með ósk um birtingu á þeirri forsendu að þetta sé blogg og þar með blaðagreinar samkvæmt skilgreiningu Staksteina? Eða á ég kannski bara að hlæja meinfýsnislega að því að grjótkastarinn skuli hafa þrusað staksteininum beint í hausinn á sér?